Περιβαλλοντική Πρωτοβουλία Μαγνησίας
ΤεύχηΕπιμελητήριο Περιβάλλοντος: "Ο νέος περιβαλλοντικός νόμος: Η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης"
Ο νέος περιβαλλοντικός νόμος: Η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης
Αθήνα, 11/5/2020
Ο νέος “περιβαλλοντικός” νόμος δίνει τη χαριστική βολή στο πολύπαθο ελληνικό περιβάλλον. Στα αλλεπάλληλα πλήγματα που έχει δεχθεί τα τελευταία χρόνια (δασικός νόμος, νόμος για τις ακτές, δασικοί χάρτες κ.λπ.) έρχεται να προστεθεί ένα ακόμα πιο βαρύ: η ιδιωτικοποίηση της διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης. Θα εστιάσουμε σε αυτό, όχι γιατί οι λοιπές ρυθμίσεις του νόμου είναι λιγότερο καταστροφικές. Αλλά γιατί η συγκεκριμένη εξουδετερώνει, και θεσμικά πλέον, κάθε έννοια περιβαλλοντικής προστασίας, σχεδιασμού και ελέγχου.
Ας λέει λοιπόν το Σύνταγμα (άρθ. 24) ότι «η χωροταξική αναδιάρθρωση της χώρας […] υπάγεται στη ρυθμιστική αρμοδιότητα του Κράτους». Ας επαναλαμβάνει παγίως η νομολογία του ΣτΕ ότι η χωροταξία και η πολεοδομία, κατά ρητή συνταγματική επιταγή, ασκούνται από όργανα του ίδιου του κράτους, ούτε καν των ΟΤΑ, ούτε φυσικά από ιδιώτες. Γιατί το Σύνταγμα και το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας επιμένουν τόσο πολύ σε αυτό; Όχι βέβαια γιατί υποθάλπουν τη γραφειοκρατία ούτε γιατί αγνοούν τα προβλήματα της Δημόσιας Διοίκησης. Αλλά γιατί γνωρίζουν καλά ότι η επιλογή της κατάλληλης θέσης για κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, έστω και “πράσινη”, δεν είναι απλή υπόθεση. Οι επιπτώσεις, συνήθως μη αναστρέψιμες, στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον, στην κοινωνία, στην οικονομία είναι πολλαπλές και αλληλένδετες. Γι’ αυτό και το Σύνταγμα εμπιστεύθηκε την εκτίμησή τους στα όργανα του κράτους, τα οποία διαθέτουν πολύπλευρη επιστημονική γνώση, αντικειμενικότητα, απαλλαγμένη από πανταχόθεν πιέσεις, καθώς και την αυξημένη ευθύνη που αναλογεί στους δημόσιους λειτουργούς και υπαλλήλους.
Ουτοπικό; Ίσως, αλλά στα δύσκολα κρίνεται η ικανότητα των κυβερνώντων. Αν η Δημόσια Διοίκηση έχει τρωτά σημεία, είναι ευθύνη της Πολιτείας να τη διορθώσει και όχι να την εξουδετερώσει. Ο νομοθέτης, όμως, του νέου “περιβαλλοντικού” νόμου αντιμετωπίζει τόσο τη διάγνωση όσο και τη θεραπεία των αδυναμιών του κρατικού μηχανισμού ως απλή, ή μάλλον υπεραπλουστευμένη, υπόθεση. Τα προβλήματα της περιβαλλοντικής αδειοδότησης δεν οφείλονται, κατ’ αυτόν, ούτε στον ψευδεπίγραφο χωροταξικό σχεδιασμό ούτε στην αδιανόητη πολυνομία που εξυπηρετεί πάσης φύσεως σκοπιμότητες ούτε στις επίμονες πιέσεις που ασκούν προς πάσα κατεύθυνση οι ενδιαφερόμενοι. Οφείλονται αποκλειστικά σε επαγγελματική διαστροφή των αρμοδίων υπηρεσιών και ιδίως εκείνων που επιμένουν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους, διστάζοντας, ενίοτε, να δώσουν το πράσινο φως σε καταστροφικά για το περιβάλλον σχέδια. Και ο νέος νόμος τούς τιμωρεί με πλήρη εξουδετέρωση. Εφεξής, ο έλεγχος των περιβαλλοντικών επιπτώσεων των πάσης φύσεως επενδυτικών σχεδίων προσχηματικά και μόνο παραμένει στη Διοίκηση. Οι προβλεπόμενες αποκλειστικές προθεσμίες (ούτε καν 3 μήνες συνολικά, από την υποβολή του φακέλου μέχρι την τελική έγκριση, συμπεριλαμβανομένης και της γνωμοδότησης όλων των αρμοδίων υπηρεσιών και της υποβολής αντιρρήσεων εκ μέρους των ενδιαφερομένων λ.χ. περιβαλλοντικών οργανώσεων, κατοίκων περιοχής κ.λπ.) μαρτυρούν από μόνες τους ότι η Διοίκηση, και να θέλει, είναι αδύνατον να προβεί σε ουσιαστικό έλεγχο. Στην πραγματικότητα ο έλεγχος ανατίθεται στον ίδιο τον ελεγχόμενο επενδυτή μέσω των ιδιωτών πιστοποιημένων εκτιμητών, που αναλαμβάνουν να αξιολογήσουν τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που ο ίδιος συνέταξε και να διαβεβαιώσουν τις αρμόδιες υπηρεσίες ότι το ελεγχόμενο έργο ή δραστηριότητα δεν παρουσιάζει κανένα απολύτως περιβαλλοντικό πρόβλημα. Το κράτος υποχρεούται να βάλει, μέσα σε ελάχιστες ημέρες, την τελική υπογραφή, τηρώντας έτσι και τα συνταγματικά προσχήματα.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, η αδειοδότηση των ΑΠΕ. Όσο καλές, άγιες και πράσινες οι ΑΠΕ, δεν υστερούν σε πολλαπλές περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Δεν το ισχυρίζονται οι πολέμιοί τους, το λέει η «Ειδική Έκθεση για τις ΑΠΕ και την Αντιμετώπιση της Κλιματικής Αλλαγής» της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Αλλαγή του Κλίματος του ΟΗΕ (IPCC). Η τελευταία επισημαίνει, λ.χ. για τα αιολικά πάρκα, τις πολλαπλές περιβαλλοντικές επιπτώσεις τους στα οικοσυστήματα, τη βιοποικιλότητα, το μικροκλίμα, την ανθρώπινη υγεία, την ποιότητα ζωής των τοπικών κοινωνιών, το περιβαλλοντικό κόστος απομάκρυνσής τους κ.λπ. Για όλους αυτούς τους λόγους, η επιλογή των περιοχών της Χώρας που είναι κατάλληλες να υποδεχθούν ΑΠΕ ήταν (υποτίθεται) αντικείμενο του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού & Αειφόρου Ανάπτυξης για τις ΑΠΕ, που εγκρίθηκε το 2007. Το Ειδικό όμως αυτό Πλαίσιο, αντί να αξιολογήσει τα οικοσυστήματα, την χλωρίδα, την πανίδα, τον δασικό πλούτο, τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, τα γεωλογικά, υδρολογικά, κλιματολογικά δεδομένα κάθε συγκεκριμένης περιοχής, ώστε να επιλέξει τις κατάλληλες, προτίμησε μια πιο εύκολη λύση. Χαρακτήρισε ολόκληρη την Επικράτεια, με ελάχιστες εξαιρέσεις (αρχαιολογικοί χώροι κ.λπ.) ως κατάλληλη για την εγκατάσταση αιολικών πάρκων. Το πρόβλημα μετατέθηκε έτσι (ως μη έδει) στο επίπεδο της ατομικής περιβαλλοντικής αδειοδότησης. Τώρα, όμως, με τον νέο νόμο, και το επίπεδο αυτό παρακάμπτεται. Οι ΑΠΕ μπορούν να εγκατασταθούν σχεδόν οπουδήποτε με βάση την προηγουμένη ιδιωτικοποιημένη συνοπτική διαδικασία.
Το ξήλωμα των διοικητικών διαδικασιών που έχουν τεθεί για την προστασία των πολλαπλών, και συχνά αλληλοσυγκρουόμενων, πτυχών του δημοσίου συμφέροντος δεν είναι μόνο αντισυνταγματικό, είναι και επικίνδυνο. Η ζωτική ανάγκη ύπαρξης ικανής και αξιόμαχης Δημόσιας Διοίκησης αποδείχθηκε περίτρανα κατά την πρόσφατη υγειονομική κρίση. Όμως, η περιβαλλοντική κρίση είναι και αυτή ζήτημα ζωής και θανάτου που δεν αφορά μόνο το μέλλον των παιδιών μας, αλλά και το δικό μας παρόν. Ο νέος περιβαλλοντικός νόμος την επιταχύνει, επιβεβαιώνοντας ότι, στον καίριο τομέα της περιβαλλοντικής προστασίας, η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης.
Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος
Καλλιδρομίου 30 & Ζωοδόχου Πηγής ΤΚ 11473 Αθήνα
τηλ & φαξ: +30 2103823850 | email: info@environ-sustain.gr | www.environ-sustain.gr
ΟΙ ΒΟΛΙΩΤΕΣ ΕΙΠΑΝ ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ SRF
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ
Οι Βολιώτες είπαν όχι στο εργοστάσιο παραγωγής SRF
«Κεκλεισμένων των θυρών» και με την προστασία των ΜΑΤ, συνεδρίασε σήμερα το Δημοτικό Συμβούλιο Βόλου, με τη συμμετοχή μόνο της πλειοψηφίας. Η αντιπολίτευση αρνήθηκε να συμμετάσχει σε μια συνεδρίαση παρωδία, η οποία κλήθηκε να αποφασίσει για την κατασκευή εργοστασίου παραγωγής SRF από το Δήμο Βόλου, το οποίο θα καίγεται, κατά κύριο λόγο από την ΑΓΕΤ στο Βόλο, απειλώντας την υγεία των Βολιωτών αφού θα επιστρέφει στην πόλη ως καρκίνος. Και δεν πρόκειται μόνο για τα σκουπίδια της πόλης του Βόλου, αλλά τουλάχιστον της Κεντρικής Ελλάδας. Είναι δε γνωστό ότι στις εγκαταστάσεις της ΑΓΕΤ καίγονται ήδη τα σκουπίδια της Ιταλίας, κάνοντας αυτό το μεγάλο ταξίδι, αφού δεν επιτρέπεται να καίγονται εκεί.
Πάνω από 700 πολίτες συγκεντρωθήκαν έξω από το Δημαρχείο του Βόλου για να δηλώσουν τη διαφωνία τους για τις επιλογές της υπό τον κ. Μπέο Δημοτικής Αρχής. Με πλήθος πανό κατήγγειλαν την αντιδημοκρατική πολιτική της Δημοτικής Αρχής και την αδιαφορία της για την προστασία της υγείας των πολιτών του Βόλου.
Πολλοί από τους συγκεντρωμένους δήλωσαν τη θέλησή τους να πραγματοποιηθεί μεγάλη διαδήλωση κατά της καύσης σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ και της κατασκευής εργοστασίου παραγωγής SRFαπό το Δήμο Βόλου, πράγμα που έχει ήδη αποφασίσει η Επιτροπή Πολιτών Βόλου και την έχει εμποδίσει μέχρι τώρα η πανδημία..
ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ SRF ΣΤΟ ΒΟΛΟ
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ
Για τη διαβούλευση επί της ΜΠΕ για την Εγκατάσταση Διαχείρισης Αποβλήτων (ΟΕΔΑ) Βόλου της Π. Ε. Μαγνησίας & Σποράδων
ΓΕΝΙΚΑ
Είναι γνωστό ότι εντός του 2020 πρόκειται να δημοπρατηθούν στη χώρα μας 17 εργοστάσια πεξεργασίας αστικών αποβλήτων. Μεταξύ αυτών είναι κι εκείνο του Φορέα Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων Μαγνησίας. Η δυναμικότητα επεξεργασίας του θα είναι 50.592 τόνοι αστικών αποβλήτων ετησίως και 15.200 τόνοι οργανικών που θα προέρχονται από κλαδέματα. Σύνολο 65.792 τόνοι ετησίως. Επιπλέον για την παραγωγή του κομπόστ θα εισάγεται κατάλληλο υλικό δομής σε ποσότητα 6.500tn.
Τα κύρια χαρακτηριστικά της τελικής του ετήσιας παραγωγής, όπως προβλέπει η προμελέτη του έργου, θα είναι:
1. Ανάκτηση χρήσιμων υλικών όπως μέταλλα, χαρτί, γυαλί και πλαστικό σε ποσοστό 12% (7.774 tn)
2. Βελτιωτικό υλικό επικάλυψης εδαφών (κομπόστ) σε ποσοστό19% (12.700tn)
3. Δευτερογενές καύσιμο, το οποίο θα αποτελείται από υπολείμματα αποβλήτων και θα είναι κατάλληλο για χρήση από τσιμεντοβιομηχανίες (rdf), σε ποσοστό 27% (18.210tn)
4 Υπολείμματα, τα οποία θα οδηγούνται σε ταφή στον όμορο ΧΥΤΥ, σε ποσοστό 18.5% (12.200tn)
5.Θα υπάρχουν απώλειες από τη βιολογική διεργασία, που υπολογίζονται σε ποσοστό 32.5% (21.442tn). Από την διεργασία αυτή των οργανικών (σήψη), θα παράγεται βιοαέριο, που θα καίγεται σε υπάρχουσα μονάδα για παραγωγή ηλεκτρικής ισχύος.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
Α) Είναι αξιοσημείωτο ότι η γραμμή παραγωγής RDF, δεν προβλέπεται να υπάρχει στις δυνατότητες των αντίστοιχων μονάδων των γειτονικών νομών Λάρισας, Τρικάλων - Καρδίτσας, και Φθιώτιδας. Επίσης δεν υπάρχει και στα εργοστάσια Ιωαννίνων και Κοζάνης που ήδη λειτουργούν. Αυτό φυσικά συνδέεται με την αναφορά στην σχετική ΜΠΕ ότι τα επεξεργασμένα σκουπίδια με τη μορφή SRF θα πρέπει να έχουν χαρακτηριστικά για τη χρήση τους στην τσιμεντοβιομηχανία και φυσικά στον Βόλο λειτουργεί ήδη τσιμεντοβιομηχανία. Αυτό αναπόφευκτα θα καταδικάσει την πόλη του Βόλου σε αποτεφρωτήρα των εγχώριων και εισαγόμενων απορριμμάτων. Το μόνο όφελος για τον πολίτη θα είναι η επιβάρυνση της υγείας του, της προσωπικής και τοπικής οικονομίας και δη του περιβάλλοντος.
Β) Στο Γενικό Πολεοδομικό Σχεδιασμό του Βόλου, που δημοσιεύτηκε στη σελίδα 7 του ΦΕΚ 237 στις 4/11/2016 προβλέπεται ρητά η μελλοντική απομάκρυνση του εργοστασίου παραγωγής τσιμέντου της LafargeHolcim (ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ) που λειτουργεί εντός των ορίων του Δήμου Βόλου. Στη θέση αυτή, που βρίσκεται στο παραλιακό μέτωπο του δημοτικού διαμερίσματος της Άγριας, προβλέπεται να δημιουργηθούν εγκαταστάσεις τουρισμού και αναψυχής.
Γ) Στο ΦΕΚ 1298 τον Απρίλιο του 2017, παρ. 99, αναφέρεται ότι σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η παραγωγή RDF από τέτοιες μονάδες, είναι οικονομικά βιώσιμη, εφόσον αυτές βρίσκονται σε μέγιστη γεωγραφική ακτίνα 200 χλμ. από εργοστάσια που τα χρησιμοποιούν.
Δ) Είναι γνωστό από πρόσφατη έγκυρη μελέτη του Π.Θ. (Φεβρουάριος 2019) ότι στο Βόλο η νοσηρότητα και η θνησιμότητα νέων ανθρώπων είναι, ανεξήγητα, πολύ πάνω από τον πανελλήνιο μέσο όρο
Ε) Είναι επίσης γνωστό από πολλές σχετικές μελέτες ότι η καύση πλαστικών, που είναι το κυρίαρχο υλικό σύστασης του RDF με κωδικό 19.12.10, το οποίο χρησιμοποιεί ως καύσιμη ύλη το εργοστάσιο της LafargeHolcim (ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ), ενοχοποιείται για παραγωγή διοξινών, φουρανίων και βαρέων μετάλλων, τα οποία διαφεύγουν σε μεγάλες ποσότητες που θέτουν σε διαρκή κίνδυνο την Δημόσια Υγεία (ΕΜΠ 2009,SINTEF 2008)
Στ) Έγινε γνωστό από την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της LafargeHolcim (ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ) ότι κάθε χρόνο εκπέμπονται προς την πόλη εκατοντάδες κιλά βαρέων μετάλλων και άλλων χημικών ρύπων, με απρόβλεπτες μελλοντικές επιπτώσεις στη Δημόσια Υγεία (βλέπε πίνακα εκπεμπόμενων ρύπων μετά την αντιρρυπαντική προστασία στη σχετική ΜΠΕ)
Ζ) Τέτοιου είδους εργοστάσια είναι οικονομικά ασύμφορα τόσο για την κατασκευή τους όσο και για τη λειτουργία τους, ενώ το κόστος λειτουργίας τους θα επιβαρύνει δυστυχώς, συνεχώς τους πολίτες.
ΣΥΝΘΕΣΗ
1) Από τα παραπάνω γίνεται αμέσως προφανές ότι ο κεντρικός σχεδιασμός για την διαχείριση των αστικών αποβλήτων προβλέπει μια γραμμή παραγωγής RDF-SRF σε κάθε ευρύτερη γεωγραφική περιοχή με αδήλωτη μεν αλλά έκδηλη, την άμεση μεταφορά των υπολειμμάτων των γειτονικών νομών σε αυτή, προκειμένου να δεματοποιούνται και να μετατρέπονται σε δευτερογενές καύσιμο. Για την Κεντρική Ελλάδα μόνο το εργοστάσιο του Βόλου θα έχει αυτή την δυνατότητα και επομένως σ' αυτό θα μεταφέρονται για δεματοποίηση τα προς καύση υπολείμματα από Λαμία, Τρίκαλα, Καρδίτσα, Λάρισα, Κοζάνη και Ιωάννινα. Αυτό καθίσταται σαφές από τις παρατηρήσεις Α και Γ και τη συνεχιζόμενη λειτουργία της ΑΓΕΤ στο Βόλο, γεγονός με το οποίο όλη η Βολιώτικη κοινωνία αντιδρά.
2) Ο σχεδιασμός αυτός όχι μόνο έρχεται σε αντίθεση με τον Γενικό Πολεοδομικό Σχεδιασμό, αλλά θα αποτελέσει και την αιτία μη εφαρμογής του, επειδή θα έχει σχεδιασθεί και επενδυθεί οικονομικά το μέλλον της διαχείρισης αστικών αποβλήτων της Κεντρικής Ελλάδας, με παράλληλη έμμεση παράταση της ανοχής, στην λειτουργία μιας ιδιαίτερα βαριάς και οχλούσας βιομηχανίας που θα έπρεπε να έχει μεταφέρει την δράση της σε αμιγώς βιομηχανική περιοχή και όχι να παραμένει σε λειτουργία εντός της πόλης του Βόλου.
3) Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις Δ και Στ αλλά και με πρώτα συμπεράσματα της έρευνας, που πραγματοποιεί το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, το οποίο καταγράφει ανησυχητικά επίπεδα ρύπανσης στον ατμοσφαιρικό αέρα στην πόλη μας (Βλ. δημοσιεύματα τοπικών εφημερίδων με δηλώσεις του επί κεφαλής καθηγητή), η αποτελεσματική προστασία της Δημόσιας Υγείας δεν μπορεί να είναι συμβατή με την λειτουργία αυτού του εργοστασίου παραγωγής τσιμέντου στη σημερινή του θέση αλλά ούτε και με τη λειτουργία ενός άλλου μεγάλου εργοστασίου παραγωγής SRF/RDF μέσα στην πόλη.
4) Χωρίς να υπάρχει πρόβλεψη για τη μέγιστη δυνατή ανακύκλωση των υλικών που αποβάλλονται από κάθε είδους χρήση και ενώ η χώρα μας έχει χαμηλότατα ποσοστά ανακύκλωσης σε σχέση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, επιλέγεται η λύση της καύσης, που πρέπει να θεωρείται απαράδεκτη.
5) Απαράδεκτη επίσης είναι η καύση επικίνδυνων υλικών, πλαστικών κλπ. από τσιμεντάδικα, αφού μάλιστα ορισμένα κάποια από αυτά βρίσκονται μέσα ή εγγύτατα σε κατοικημένες περιοχές
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Για τους λόγους 1,2,3,4,5 που προαναφέρθηκαν, ζητάμε να ακυρωθεί η Μ.Π.Ε. του Εργοστασίου Επεξεργασίας Αστικών Αποβλήτων του ΦοΔΣΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ και να έρθει νέα η οποία δεν θα προβλέπει την κατασκευή εργοστασίου παραγωγής SRF/RDF.
ΔΥΟ ΕΠΑΙΝΟΙ ΚΑΙ ΔΥΟ ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΠΜ
ΔΥΟ ΕΠΑΙΝΟΙ ΚΑΙ ΔΥΟ ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΠΜ
Η Περιβαλλοντική Πρωτοβουλία Μαγνησίας εκφράζει έπαινο για δύο Δημοτικές Αρχές της Μαγνησίας και καταδίκες για άλλες δύο.
Επαινούμε τη Δημοτική Αρχή Σκιάθου και το Δήμαρχο Θοδωρή Τζούμα για τον αγώνα που δίνει για να κατοχυρώσει τα συμφέροντα του Δήμου σε καταπατημένη από επιχειρηματικά συμφέροντα δημοτική έκταση στην περιοχή των Κουκουναριών και να καταδικαστεί η παράνομη αποψίλωση δέντρων στην ίδια περιοχή.
Επαινούμε τη Δημοτική Αρχή Νοτίου Πηλίου και το Δήμαρχο Μιχάλη Μιτζικό για την προσπάθεια που κάνει για να απελευθερώσουν δρόμους που δίνουν διέξοδο στη θάλασσα στην περιοχή της Μπούφας, οι οποίοι έχουν παράνομα περιφραχθεί.
Καταδικάζουμε τη Δημοτική Αρχή Ζαγοράς-Μουρεσίου και το Δήμαρχο Πατή Κουτσάφτη για την αδικαιολόγητη κοπή υγειών πλατάνων στην περιοχή του Δήμου τους.
Καταδικάζουμε τη Δημοτική Αρχή Βόλου και το Δήμαρχο Αχιλλέα Μπέο για την επιμονή τους να καταστρέψουν το γραμμικό πάρκο που έχει κατασκευαστεί στην οδό Καραμπατζάκη του Κραυσίνδωνα, με πρόγραμμα life. Φαίνεται πως δεν διδάχθηκαν τίποτε από την πανδημία που ταλαιπώρησε τους πολίτες του Βόλου, όχι μόνο από τον εγκλεισμό, αλλά και από την έλλειψη ελεύθερων χώρων της πόλης.