Ξαφνικός έρωτας για την Αρκτική
Από το 325 π.Χ. και την επική προσπάθεια του Πυθέα του Μασσαλιώτη, ο άνθρωπος προσπάθησε να εξερευνήσει και να κατακτήσει την Αρκτική, χωρίς ωστόσο, λόγω των αιώνιων πάγων, να μπορέσει ποτέ να την εκμεταλλευτεί.
Η τεράστια αυτή περιοχή γύρω από τον Αρκτικό Κύκλο δεν ανήκει σε καμία χώρα του κόσμου, ωστόσο ρυθμίζεται από ένα διακυβερνητικό Φόρουμ, το Συμβούλιο της Αρκτικής, στο οποίο συμμετέχουν τα όμορα κράτη Ρωσία, Ηνωμένες Πολιτείες, Καναδάς, Δανία, Γριλανδία, Ισλανδία, Φιλανδία, Νησιά Φερόες, Σουηδία και Νορβηγία. Τα τελευταία 30 χρόνια, με την εμφάνιση του φαινομένου του θερμοκηπίου, οι αιώνιοι πάγοι άρχισαν να λιώνουν και άνοιξαν νέοι θαλάσσιοι δρόμοι και με την πρόοδο (;) της τεχνολογίας αποκαλύφθηκαν τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου, φυσικού αερίου αλλά και μεταλλευμάτων που κρύβονται στον βυθό της. Κράτη και εταιρείες έχουν ήδη καταστρώσει σχέδια εκμετάλλευσης του νέου Ελντοράντο και η διεκδίκηση δικαιωμάτων πάνω στη γη αλλά και τη θάλασσα χωρίς πατρίδα και σημαία, αρχίζει να φέρνει τους επίδοξους μνηστήρες σε αντιπαράθεση.
Η Ρωσία ανακοίνωσε στις 20 Σεπτεμβρίου πως θα αυξήσει τη στρατιωτική της παρουσία στην περιοχή καθώς τα βόρεια σύνορά της ήταν μέχρι πρόσφατα προστατευμένα, αλλά με το λιώσιμο των πάγων δεν μπορεί να αφήσει τα 20.000 χιλιόμετρα της ακτογραμμής της απροστάτευτα. Δεν μπορούμε να μείνουμε ανυπεράσπιστοι από Βορρά, λένε στη Μόσχα και ήδη προειδοποιούν το ΝΑΤΟ να μείνει μακριά από την Αρκτική, στην οποία δεν έχει καμία δικαιοδοσία. Ομως, δεν είναι μόνο η απόπειρα στρατιωτικοποίησης μιας άσπιλης γης που ελλοχεύει. Η Ρωσία εκφράζει καθαρά τις βλέψεις της στην περιοχή και με τη δήλωση αξιωματούχου του Κρεμλίνου, που υποστήριξε ότι «η άνοδος της θερμοκρασίας της Γης και η ζήτηση για νέες πηγές ενέργειας καθιστούν απαραίτητη τη σύναψη διεθνούς συμφωνίας για την κατανομή των φυσικών πόρων της Αρκτικής».
Η συμφωνία θα αφορά αποκλειστικά τις χώρες μέλη του Συμβουλίου της Αρκτικής και κανείς άλλος οργανισμός, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαικής Ενωσης συμπεριλαμβανομένων, δεν μπορεί να δηλώσει σημαία.
Τα 100 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου που υπολογίζεται ότι κρύβονται στον πυθμένα δεν μπορούν να εξορυχθούν χωρίς να υπάρχει νομικό πλαίσιο, αλλά τα κέρδη που αναμένονται είναι τόσο τεράστια, που πολλές χώρες έχουν μπει στον πειρασμό να ξεπεράσουν τους όποιους δισταγμούς να μολυνθεί ανεπανόρθωτα μια από τις τελευταίες ανέγγιχτες περιοχές του πλανήτη.