ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΠΑΝΔΟΙΚΟ
Δεν μαθαίνουμε από τα «λάθη» μας
Πληροφορίες: Νίκος Ασλάνογλου 6946-381707
Ακόμη μια φορά, επρόκειτο για εμπόλεμη κατάσταση. Ο εχθρός σε πρώτο πλάνο, ήταν η φωτιά. Αν δούμε όμως πίσω από το πρώτο πλάνο, θα δούμε τον πραγματικό εχθρό. Δυστυχώς, θα δούμε τον αδιάφορο εαυτό μας και βέβαια, τη Διοίκηση. Σε εμπόλεμη κατάσταση και όπου εμπλέκονται εναέρια, επίγεια μέσα και ανθρώπινο δυναμικό, βασικό πράγμα είναι η Διοίκηση. Ο στρατηγός, οι κατώτεροί του και η υλικοτεχνική υποδομή. Σταθερά κάθε Άνοιξη, διαβάζουμε ότι συγκαλούνται τα ανάλογα συντονιστικά όργανα. Φωτογραφίες, δηλώσεις, αλλά… ο Θεός να βάλει το χέρι του. Πως γίνεται, σχεδόν πάντα, είτε πρόκειται για την πλημύρα στην Μάνδρα , είτε για τη φωτιά τώρα, να κλαίμε πάνω σε συνανθρώπους μας; Σίγουρα κάτι δεν πάει καλά κι εάν κάποιος καταθέσει εξοργισμένος ένα προς ένα, τί δεν πάει καλά, τον πετάνε έξω από το «σύστημα». Είναι γεγονός ότι με τέτοιο δυνατό αέρα σε φωτιά, φεύγεις τρέχοντας! Κι ενώ εσύ ως πολίτης τρέχεις όπου νομίζεις, θα πρέπει ο Διοικητής να έχει πλήρη γνώση της κατάστασης και να φροντίσει πώς, χωρίς απώλειες, να εκκενωθεί η περιοχή. Ακούμε λοιπόν ότι «επιχειρούν τριάντα οχήματα με εκατό πυροσβέστες» Ε και; Τί κάνουν και πώς; Ακούμε ακόμη ότι «δεκάδες εθελοντές είναι στον χώρο της φωτιάς». Ε και; Ο ανεκπαίδευτος εθελοντής είναι ένα ακόμη πρόβλημα και όχι κάποια βοήθεια. Όταν μπαζώνεις ρέματα για να βγάλεις λεφτά, οπλίζεις τον εχθρό σου. Το ίδιο και όταν καταπατάς χώρο και χτίζεις μέσα στο δάσος. Έτσι χωρίς κάποιο σχέδιο πόλης. Είναι θέμα χρόνου πότε θα σου επιτεθεί ο εχθρός. Κι εσύ θα είσαι άοπλος! Άοπλος μεν αλλά, με πισίνα στο εξοχικό, γρασίδι και φοίνικες. Με μπάρμπεκιου για τις μπριζόλες. Με την Διοίκηση που σε προτρέπει να πληρώσεις για να το σώσεις! Όλα πλασματικά και μια προσωρινή και ψεύτικη εικόνα. Κατά περίπτωση, η εικόνα είναι ο εφιάλτης και ο τρόμος. Είναι οι απώλειες συνανθρώπων μας, που δεν αξίζει να χάνουν τη ζωή τους για ένα λάθος που έκαναν με συμμέτοχο την Διοίκηση. Ουσιαστικά, με ακραίο τρόπο και χωρίς «δημοκρατικές» διαδικασίες, η φύση, γίνεται «δάσκαλος». Τί είναι το λάθος και τί το σωστό; Είτε το νερό είναι ο «δάσκαλος», είτε η φωτιά. Ένα σύστημα είναι που έχει σχέση με όλες τις παραμέτρους της καθημερινότητάς μας, που ανεχόμαστε και συμμετέχουμε άφωνοι και φοβισμένοι. Ζούμε ότι επιλέξαμε. Κι αν δεν επιλέξουμε κάτι άλλο, θα συνεχίσουμε να το ζούμε. Όλα είναι θέμα επιλογών. Προσωπικών αλλά κύρια συλλογικών.