Από τον “ιό” της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας 12-7-09

ΤΟ ΝΕΟ ΒΑΤΟΠΕΔΙ ΤΗΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

Μετά τα χρυσόβουλα, τα ταπιά

 

Μάθανε ότι εδώ ξεπουλάμε με χρυσόβουλα και τώρα θυμήθηκαν τα «ταπιά». Οι αγοραπωλησίες στις Νηες της Μαγνησίας όπου θα γίνουν οι Μεσογειακοί, κρύβει ένα νέο Βατοπέδι, με Μονές, Μητροπόλεις, συγγενείς υπουργών και στο βάθος …το τουρκικό προξενείο.

Περίεργα ονόματα έχουν οι τάσεις στο κόμμα της Ν.Δ. Είχαμε μέχρι τώρα τους Βατοπεδινούς, τους «κουμπάρους», τους «ομόλογους», τους «άγονους». Φαίνεται ότι τώρα πιά θα ‘χουμε και τους «Νηώτες», ή «Βολιώτες» ή «Μεσογειακούς» ή «τάπιες», όσους δηλαδή εμπλέκονται στη σκοτεινή εκχώρηση δημόσιας περιουσίας στις Νηές της Μαγνησίας, περιοχής που πρόσφατα αναδείχτηκε λόγω των Μεσογειακών Αγώνων του 2013. Η τοπική Μητρόπολη ακολουθεί το μοντέλο του Βατοπεδίου, της Μεγίστης Λαύρας και του Τοπλού, ενώ στην υπόθεση εμπλέκονται πολλά γνωστά ονόματα. Από τον υφυπουργό Οικονομικών κ. Μπέζα μέχρι την κυρία Μαντέλη και στο βάθος οι Μεσογειακοί του κ. Κούβελου. Πολλές ψηφίδες της υπόθεσης έχουν έρθει κατά καιρούς στη δημοσιότητα. Σήμερα ανασυνθέτουμε το ολοκληρωμένο ψηφιδωτό με τη βοήθεια του ανθρώπου που έχει ερευνήσει σε βάθος την υπόθεση.

Το σενάριο είναι περίπου το ίδιο: κυπριακές εταιρείες με διαδοχικές αγοραπωλησίες και μετονομασίες, «εθνικοί» συμβολαιογράφοι, «αδιάφοροι» δημόσιοι λειτουργοί και φυσικά μια ατέλειωτη σειρά συμπτώσεων που φαίνεται να οδηγεί ακόμα και σε «παραπλανηθέντες» υπουργούς.

Το Βατοπέδι πάει νότια

Η Ιερά Μονή Ξενιάς και η Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος αφού αντάλλαξαν εκτάσεις αποφάσισαν να βαδίσουν στα σίγουρα βήματα του Εφραίμ. Με την έγκαιρη επιφοίτηση του Αγ. Πνεύματος αποφάσισαν να προχωρήσουν σε διαγωνισμό πουλώντας την έκταση που θεωρούσαν ότι κατείχαν. Το 2003-4 βγαίνει μια προκήρυξη της Ι.Μ. Δημητριάδος, που λέει ότι πουλάει μια έκταση στις Νηές με τον ανεξήγητο τότε όρο «για δημιουργία γκολφ». Το διαγωνισμό κερδίζει το 2004 η εταιρεία Golfing Developments Α.Ε. Τα συμβόλαια δεν έγιναν όμως τότε. Τον Ιούνιο του 2006, κι ενώ πλησιάζει η επιλογή πόλης για τους Μεσογειακούς Αγώνες, υποψήφια είναι μόνο η Πάτρα. Δεκαπέντε μέρες πριν τις εκλογές στην Ολυμπιακή Επιτροπή ο κ. Ισίδωρος Κούβελος τηλεφωνεί στον διευθύνοντα σύμβουλο της Διεθνούς Επιτροπής Μεσογειακών Αγώνων κ. Γερόλυμπο και ζητά να καταθέσει φάκελο και ο Βόλος (σύμφωνα με τηλεγράφημα του ΑΠΕ, όπως αποκάλυψε η Free Sunday). Φτιάχνεται ο φάκελος μέσα σε 15 μέρες και πάλι ως εκ θαύματος κερδίζουν ο Βόλος και η Λάρισα τους αγώνες. Μέσα σε ένα μήνα, η εταιρεία Dolphin Capital Investors Ltd αγοράζει τη νικήτρια του διαγωνισμού εταιρεία Golfing. Τότε συντάσσονται κομμάτι κομμάτι τα πρώτα συμβόλαια με την ήδη αγορασμένη Golfing και παράλληλα με προσύμφωνα εξασφαλίζεται για αγορές ή μακροχρόνιες ενοικιάσεις ολόκληρη η έκταση. Το Νοέμβριο συμπτωματικά γίνεται πρόεδρος της επιτροπής Μεσογειακών Αγώνων ο Ι. Κούβελος, ενώ στο ίδιο διάστημα ολοκληρώνονται τα 10 συμβόλαια. Μέχρι τις αρχές του 2007 όλη η έκταση είτε με αγορά είτε με τροποποιήσεις στις εκμισθώσεις (από 30 χρόνια σε 99) εξασφαλίζεται από την εταιρεία Dolphin ενώ και πάλι συμπτωματικά η Ελλάδα κερδίζει τους Μεσογειακούς.

Η μισή έκταση στις Νηές (η ασφαλέστερη ιδιοκτησιακά) που θεωρείται καλλιεργήσιμη είναι αγορασμένη ενώ η άλλη μισή που χαρακτηρίζεται δασική απλά μισθώθηκε από την εταιρεία (για ευνόητους λόγους). Στα συμβόλαια εκτός των άλλων υπάρχει όρος να δοθούν τα χρήματα (πλην μικρών ποσών που πληρώθηκαν με τα συμβόλαια) από την εταιρεία μόλις στο τέλος 2011. Γιατί άραγε; Πού ξανακούστηκε να δίνονται χρήματα αγοράς ακινήτου 5 χρόνια μετά;

Η τουριστική επένδυση αφορά ένα ξενοδοχείο 999 κλινών (όχι 1000, διότι τότε χρειάζεται και το ΥΠΕΧΩΔΕ, με πολλές περιβαλλοντικές μελέτες και δεν αρκεί μόνο η άδεια της Νομαρχίας), που θα φτιαχτεί στην αγορασμένη έκταση. Στην έκταση αυτή όμως δεν προβλέπεται το γκολφ. Ενώ αρχικά εμφανίστηκε στην καρδιά της αγορασμένης έκτασης με σχέδια που κατατέθηκαν στις υπηρεσίες, στη συνέχεια έγιναν άλλα σχέδια που στην «ασφαλέστερη» έκταση εμφάνισαν μόνο το ξενοδοχείο. Το γκολφ των Μεσογειακών πού θα πήγαινε λοιπόν; Σε ένα διαφημιστικό φυλλάδιο εμφανίζεται να κατασκευάζεται στην πιο προβληματική και αδύναμη ιδιοκτησιακά έκταση. Είναι φανερό ότι μπροστά στο «εθνικό» συμφέρον της κατασκευής του για τους αγώνες θα «λυγίσουν» τα «αδύναμα» ιδιοκτησιακά εδάφη.

Πέρυσι, κάτοικοι και περιβαλλοντικές οργανώσεις που είχαν εύλογες αντιρρήσεις για την τερατώδη αυτή επένδυση ανέθεσαν σε δικηγόρο να ελέγξει το ιδιοκτησιακό καθεστώς αλλά και αν κάθε πράξη που συντελέστηκε ήταν νόμιμη. Τότε ξεκίνησαν και για τον δικηγόρο Γιώργο Λωρίτη μια σειρά από απίθανες ανακαλύψεις. Μετά από συστηματική έρευνα ο κ. Λωρίτης κατέληξε σε μια μελέτη-γνωμοδότηση που στηρίζεται σε επίσημα κρατικά έγγραφα.

«Θαυματουργές» εργασίες

Οπως με το θαύμα πολλαπλασιάστηκαν οι άρτοι, έτσι φαίνεται να πολλαπλασιάζονται για την Ι.Μ. Δημητριάδος τα στρέμματα. Από τη μελέτη του κ. Λωρίτη προκύπτει ότι όλα πλην ενός τα 10 συμβόλαια λένε ότι η Μητρόπολη ήταν ιδιοκτήτρια 1.358 στρ. Στο κάθε συμβόλαιο κόβει η Μητρόπολη ένα κομμάτι και το πουλάει ή το νοικιάζει για 99 χρόνια. Τελικά όμως πουλήθηκαν ή νοικιάστηκαν συνολικά 2.924 στρ. (στο τοπογραφικό φαίνονται 3.150 στρ.) μέσω των 10 συμβολαίων ενώ η έκταση που περιγράφεται από τη Μητρόπολη στα συμβόλαια ήταν μόνο 1.358 στρ. Στο ένα δε πουλάει 1.601 στρ. από τα 1.358.

Σύμφωνα λοιπόν με τα συμβόλαια, δόθηκαν 3.000 στρ. σε τεμάχια και υποτεμάχια, με τρόπο ώστε να είναι αδύνατον να εντοπιστούν στο χάρτη. Σε δηλώσεις στις εφημερίδες που φυσικά δεν έχουν καμιά νομική υπόσταση (όπως τα συμβόλαια), η Μητρόπολη δήλωνε ότι έχει 2.800 στρ. Εκ των υστέρων και ξαφνικά δηλώσανε ότι τα έχουν σύμφωνα με ένα χάρτη του 1958 και τον κτηματολογικό πίνακα του 1959. Όπως μας επισήμανε ο κ. Λωρίτης, «αυτός ο όψιμος χάρτης του 1958 είναι ανυπόγραφος και ανυπόστατος, ενώ μέχρι τότε και στα 10 συμβόλαια η Μητρόπολη αναφέρει τον υπογεγραμμένο και έγκυρο χάρτη του 1954 που όμως λέει άλλα. Οσο για τον κτηματολογικό πίνακα του 1959 είναι «φάντασμα» και ασύνδετος με οποιοδήποτε σχετικό δημόσιο έγγραφο σε αντίθεση με εκείνον του 1954 που μνημονεύουν τα δημόσια έγγραφα και λέει επίσης άλλα. Τέλος η κυριότητα σε ακίνητα προκύπτει πάντα με συμβόλαια και ποτέ με χάρτες!»

Πού εντάσσονται όμως αυτά τα δύο έγγραφα; Τη δεκαετία του 50 έγιναν μεταβιβάσεις στο Δημόσιο και οι πίνακες αυτοί είναι μέρος εκείνης της διαδικασίας. Είναι δεδομένο ότι οι εκτάσεις που δεν ανήκουν σε ιδιώτες (αδέσποτες) ανήκουν στο ελληνικό δημόσιο και ότι το ελληνικό κράτος με την απελευθέρωση από τους τούρκους απέκτησε ΟΛΕΣ τις δημόσιες εκτάσεις. Στον υπογεγραμμένο επίσημο χάρτη του 1954 που είναι αυτός που μνημονεύουν όλα τα δημόσια έγγραφα αλλά και στον κτηματολογικό πίνακα του 1954 υπάρχει πλήρως η αρίθμηση των τεμαχίων και η πλήρης αντιστοίχηση των εκτάσεων.

Το δε προεδρικό διάταγμα του 1933, που επικαλείται και η ίδια η Μητρόπολη, λέει ότι σε συνέχεια του Νόμου που ίδρυσε τον ΟΔΕΠ (Οργανισμός Διαχείρισης Εκκλησιαστικής Περιουσίας) και κανονίζει τα της εκκλησίας (καμία σχέση λοιπόν με το ιδιοκτησιακό στις Νηές) περνάει στον ΟΔΕΠ το μεγαλύτερο μέρος των μοναστηριακών εκτάσεων, ενώ ένα μικρό μέρος παραμένει στο μοναστήρι. Αυτό λέει το διάταγμα και πουθενά δεν λέει ότι αναγνωρίζεται μέσω του διατάγματος η κυριότητα στις αναφερόμενες εκτάσεις. Αντίθετα, ο νόμος έλεγε ότι χρειάζονται απαραιτήτως και τίτλοι για να κρατηθεί το ένα τέταρτο περίπου της γης από τη μονή. Αν δεν προσκομιστούν τίτλοι πώς θα το πάρουν από το ελληνικό δημόσιο που είναι ο «απόλυτος» ιδιοκτήτης; Η μοιρασιά ανάμεσα στη Μονή και στον ΟΔΕΠ δεν αποτελεί τίτλο κυριότητας κατά του ελληνικού δημοσίου. Ακόμα όμως και αν με το διάταγμα αυτό το κράτος αναγνώριζε και την κυριότητα τότε θα έπρεπε να περιγράφονται με ακρίβεια οι τοποθεσίες, τα όριά τους ακόμα και τα γειτονικά οικόπεδα. Η έκταση που αναφέρεται σ’ αυτό το Π.Δ. δεν έχει καθόλου σύνορα και είναι απροσδιόριστη, χωρίς τοπική ταυτότητα. Ακόμα και μια μικρή κατοικία για να πωληθεί χρειάζεται λεπτομερής περιγραφή της τοποθεσίας της ανάμεσα στους 4 δρόμους. Όσοι παίρνουν αυτήν την περίοδο πίσω το Ε9 για να διορθώσουν τα λάθη τους το γνωρίζουν αυτό πάρα πολύ καλά. «Τα συμβόλαια είναι άκυρα αυτοδικαίως» συμπεραίνει ο κ. Λωρίτης.

Δημόσιοι έλεγχοι στο πόδι

Η εμπεριστατωμένη γνωμοδότηση των 48 σελίδων έχει υποβληθεί εγκαίρως στην Κτηματική Υπηρεσία του Βόλου και στην κεντρική υπηρεσία του Υπουργείου Οικονομικών, αλλά μάλλον δεν έχει διαβαστεί από κανένα. «Αν πάντως βγει τελικά γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους ότι η έκταση ανήκει στην Εκκλησία σύμφωνα με έναν ανύπαρκτο (με την έννοια του ανυπόγραφου από οποιαδήποτε αρχή) χάρτη του 1958, τότε ποιός θα το αμφισβητήσει;» διερωτάται ο κ. Λωρίτης.

Κι αν κάποιος αντιδράσει και ρωτήσει πώς βγήκε πόρισμα με ανυπόγραφο χάρτη, τότε τι θα πουν οι υπεύθυνοι; Ότι δεν το πρόσεξαν ή ότι παραπλανήθηκαν, διερωτόμαστε εμείς.

«Μετά τις διαμαρτυρίες και τις ενστάσεις», συνεχίζει ο κ. Λωρίτης, «η Μητρόπολη έκανε μία αίτηση στην Κτηματική Υπηρεσία του Βόλου και τους ζήτησε να διαβεβαιώσουν ότι αυτή η έκταση που πούλησε και που κάποιοι την αμφισβητούν, της ανήκει και δεν ανήκει στο Δημόσιο». Η Κτηματική Υπηρεσία που ήδη είχε λάβει με δικαστικό επιμελητή την έρευνα-γνωμοδότηση του δικηγόρου και της περιβαλλοντικής ομάδας του Αλμυρού «Εν Δράσει», δεν την είχε καν καταγράψει, όπως επιβάλλει ο νόμος. Αντίθετα βγήκε το έγγραφο της Κτηματικής και μετά ο τοπικός τύπος έγραψε ότι «κατέρρευσαν οι σκευωρίες» και ότι «δεν έχει έκταση το δημόσιο στην περιοχή». Τι έλεγε όμως αυτό το έγγραφο της Κτηματικής; «Εμείς στα βιβλία μας δεν έχουμε καταγεγραμμένη έκταση στις Νηές». Τα 2/3 όμως των δημόσιων ορφανών εκτάσεων στην Ελλάδα προφανώς και δεν είναι καταγεγραμμένα και φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και κυρίως ότι δεν ανήκουν στο δημόσιο. Το χαρτί επιπλέον έλεγε ότι «επιφυλασσόμαστε παντός δικαιώματος του δημοσίου». Πώς λοιπόν συμπέραναν οι υπεύθυνοι της Μητρόπολης ότι αυτό τους έδωσε την πλήρη κυριότητα; Λίγες μέρες μετά, η Κτηματική Υπηρεσία του Βόλου για να είναι και πλήρως «διασφαλισμένη» έστειλε όλα τα επίμαχα έγγραφα στην κεντρική υπηρεσία του Υπουργείου για να τα ελέγξουν.

Ο υφυπουργός Οικονομικών κ. Μπέζας μετά από επερωτήσεις του ΚΚΕ ανέθεσε σε μία επιθεωρήτρια να πάει να ελέγξει το θέμα. «Μπορεί η έκταση αυτή να αναφέρεται ως δημόσια, αλλά στον χάρτη του ’58 (!) μνημονεύεται ως μοναστηριακή», απάντησε ο κ. Μπέζας στο ΚΚΕ. Ο ίδιος λοιπόν ο υφυπουργός που κατηγορήθηκε στο Βατοπέδι τώρα ήρθε μόνος του και …βρήκε τον ανυπόγραφο χάρτη του ’58, και όχι τον επίσημο του ’54.

Συνεχίζοντας, ο κ. Λωρίτης μας αποκάλυψε ότι στο διαφημιστικό φυλλάδιο την έκταση του γκολφ τη βάζουν σε μια έκταση 300-350 στρ. ενώ χρειάζονται πολύ περισσότερα για το γήπεδο. Μήπως λοιπόν με το δεδομένο ότι χρειάζονται τουλάχιστον άλλα 300 στρ. θα προχωρήσουν και σε αναγκαστικές απαλλοτριώσεις; Η διευθύντρια πολιτικής γης του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης κυρία Μαντέλη (γνωστή από την εμπλοκή της στο Βατοπέδι) με έγγραφό της δηλώνει ότι την έκταση αυτή τη διαχειρίζεται η Μονή Ξενιάς. Έτσι απλά! Τα επίσημα έγγραφα όμως αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο.

Η εκκλησία λέει ότι τα στρέμματα αυτά τα είχε με χρησικτησία από το 1881 χωρίς κανένα άλλο στοιχείο. Επιλέγει, όπως αναφέρει ο Γ. Λωρίτης, τη χρονολογία αυτή, ενώ μιλούσε μέχρι τότε για κυριότητα από αμνημονεύτων ετών, μια και μετά το 1915 απαγορεύεται η χρησικτησία κατά του Δημοσίου, ενώ προηγουμένως έπρεπε να υπάρχει 30ετής χρησικτησία συμπληρωμένη μέχρι το 1915. Το 1881 επομένως είναι στα 34 χρόνια (χωρίς κανένα τίτλο) και οι «αμνημόνευτοι χρόνοι» γίνονται 1881 μόνο στα 10 επίμαχα συμβόλαια. Στο Προεδρικό Διάταγμα του 1933 (που επικαλείται η Μητρόπολη για την έκταση) δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να τη συνδέει με την έκταση των 10 συμβολαίων. Σύμφωνα με το Π.Δ. «υπελάμβανε» τότε το δημόσιο ότι κάποιες εκτάσεις (18.000 στρ.) ήταν της εκκλησίας. Αυτό το «υπελάμβανε» δεν σημαίνει καθόλου ότι αυτόματα η έκταση γινόταν και κτήμα της εκκλησίας. Το δε μεταγενέστερο Π.Δ. του 1952 «υπελάμβανε» ότι η Μονή Ξενιάς είχε ένα λιβάδι (13.000 στρ.) κάπου στις Νηές. Ακόμα όμως και να τα είχε τότε όλα η Μονή, τα πήρε πίσω νομίμως το ελληνικό δημόσιο το 1952, εκτός από τα 1.358 στρ. που ισχυρίζεται η εκκλησία ότι έγιναν δικά της μετά το διακανονισμό Δημοσίου-ΟΔΕΠ. Ακόμα κι αυτά όμως ξαναπεριήλθαν στο δημόσιο, σύμφωνα με το Νόμο Τρίτση. Αυτή η έκταση έπρεπε με πρωτόκολλα αποβολής να παρθεί πίσω από το υπουργείο Γεωργίας, σύμφωνα με τη νομική άποψη του κ. Λωρίτη. Οι δε χάρτες κυριότητας που επικαλείται η Μητρόπολη είναι απλά χάρτες αποτύπωσης εκτάσεων και τίποτα παραπάνω. Ο κτηματολογικός πίνακας του 1959 δεν συνιστά ούτε τίτλο κυριότητας ούτε μεταβιβάζει κατά συνέπεια κυριότητα και εν πάση περιπτώσει ακόμα και με τον πίνακα αυτόν φαίνεται να διαθέτει η Μονή μόνο 2.800 στρ. κι όχι τα 3.150 που μεταβιβάστηκαν με τα 10 συμβόλαια. Η ίδια η νομαρχία του Βόλου είχε πει, όταν πήγαν να πάρουν τις πρώτες άδειες, ότι δεν τους ανήκει η έκταση, σύμφωνα με το Νόμο Τρίτση αλλά τότε, πάλι η κυρία Μαντέλη βεβαίωσε ότι την έκταση αυτή τη διαχειρίζονται οι Μονές, σε αντίθεση δηλαδή με τα έγγραφα και τις εγκυκλίους του προϊσταμένου της.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το τουρκικό προξενείο, σε μια κίνηση καλής θέλησης, προμήθευσε στο παρά πέντε την Ι.Μ. Μαγνησίας με τα «κατάλληλα» ταπιά γλιτώνοντάς την από την ελληνική γραφειοκρατία και τους ενοχλητικούς πολίτες του Βόλου.

Διαγωνισμός με τρύπες

«Αυτό είναι το πιο ακραίο σημείο της σκανδαλώδους κατά του δημοσίου αγοραπωλησίας», εξηγεί ο κ. Λωρίτης. Η Εκκλησία, σύμφωνα με το καθεστώς της ως νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου είναι υποχρεωμένη να κάνει διαγωνισμό. Στο δημόσιο διαγωνισμό η Μητρόπολη πουλούσε τμήματα από τη συνολική έκταση των 1.800 στρ. Τον διαγωνισμό τον κέρδισε η Golfing και στη συνέχεια «αγόρασε» 3.000 στρ. Η προκήρυξη αφορούσε 1.800 στρ. ενώ η αγορά 3.000 στρ. Αυτό σημαίνει την πλήρη ακυρότητα των συμβολαίων και φυσικά και της αγοράς. Η παρανομία της Μητρόπολης, άσχετα με το τι σημαίνει αυτό για τον αγοραστή, είναι δεδομένη, διότι πούλησε 1.200 επιπλέον στρ. χωρίς κανένα διαγωνισμό. Οσο για το γήπεδο του γκολφ, βρίσκεται έξω ακόμα κι από τα 2.800 στρ. που η Εκκλησία εμφανίζει ως δικά της, σε μια έκταση δυτικότερα 358 στρ. που είναι παντελώς στον αέρα, χωρίς να μνημονεύεται πουθενά. Μια βίλα του δεσπότη εκεί δίπλα υποτίθεται ότι την πούλησαν, χωρίς να έχουν πάει όμως κανένα συμβόλαιο ακόμα στο υποθηκοφυλακείο.

ΟΙ εκπρόσωποι της Ι.Μ. Δημητριάδος ισχυρίστηκαν ότι το 1980, εκτός από τα 1.358 στρ. που απέκτησαν με το συμβόλαιο από την Ι.Μ. Ξενιάς, απέκτησαν επιπλέον και δασικές εκτάσεις (περιλαμβανόμενες στα 2.800 στρ.) τις οποίες όμως δασικές εκτάσεις δεν τις απέκτησαν με συμβόλαιο «γιατί αυτό δεν προβλέπεται από τη νομοθεσία περί ιδιωτικών δασών», αλλά με απλή παράδοση της νομής, την οποία νομή άσκησε ακολούθως η Μονή και κατέστη κυρία δια χρησικτησίας. Όμως αυτός ο ισχυρισμός είναι καινοφανής και αντιφάσκει προς τα 10 συμβόλαια. Ο ισχυρισμός είναι νομικά αβάσιμος, αφού και για τη μεταβίβαση των ιδιωτικών δασών απαιτείται κανονικά συμβολαιογραφικό έγγραφο και μεταγραφή. Δεν χωρεί χρησικτησία κατά της εκκλησίας από το 1969 και συνεπώς είναι νομικώς αδύνατο να απέκτησε κάποιος (η Ι.Μ. Δημητριάδος) κυριότητα δια χρησικτησίας επί ακινήτου της Εκκλησίας (δασικές εκτάσεις της Ι.Μ. Ξενιάς). «Ούτως ή άλλως και αυτές οι εκτάσεις ανήκαν στο ελληνικό δημόσιο και συνεπώς είναι νομικώς απαγορευμένο να συναλλάσσονται περί αυτής ξένοι και νομικώς αδύνατο να αποκτήσει άλλος κυριότητα επ’ αυτής άνευ ηθελημένης μεταβιβάσεως υπό του ιδίου του ελληνικού Δημοσίου», σημειώνει ο κ. Λωρίτης.

Η κυβερνητική πολιτική με την επιδρομή του real estate στη δημόσια γη απλώνεται σε όλη την Ελλάδα. Αρωγοί σ’ αυτό είναι δυστυχώς και τοπικές αρχές που θαμπώνονται από τα καθρεφτάκια της «ανάπτυξης».

Επιστρατεύτηκαν όμως τώρα και οι αρχές της γείτονος ενώ πρόθυμα η Μητρόπολη και το ελληνικό κράτος σπεύδουν να νομιμοποιήσουν τα ταπιά του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής. Ο δρόμος αυτός της νομιμοποίησης των τουρκικών ταπιών συνδέεται άραγε με μια νέα πολιτική του ΥΠΕΞ ή απλά υποβοηθά την εκποίηση της δημόσιας γης;

 

 

Δικαίωση μέσω τουρκικού προξενείου; Ως λαγό απ’ το καπέλο τους έβγαλαν την περασμένη Τρίτη οι εκπρόσωποι της Μητρόπολης Δημητριάδος τίτλους ιδιοκτησίας («ταπιά») για την περιοχή των Νηών, τα οποία τους παρέδωσε το τουρκικό προξενείο Κομοτηνής! Ασφαλώς είναι πολιτικά άκομψο να αναμειγνύεται το τουρκικό προξενείο σε υποθέσεις που αφορούν συγγενείς της ελληνίδας υπουργού Εξωτερικών. Αλλά τι ακριβώς είναι αυτά τα «ταπιά»; Ζητήσαμε τη γνώμη του δικηγόρου Γιώργου Λωρίτη: «Το σπουδαιότερο είναι ότι κι αν κάποιος άλλος, πλην του ελληνικού Κράτους, είχε έστω έγκυρο Οθωμανικό τίτλο για δάσος ή λιβάδι, πάντως βάσει του Β.Δ. της 17.11.1836 «περί ιδιωτικών δασών» και του Β.Δ. της 3/12.12.1833, εάν δεν κατέθεσε τους τίτλους τότε στο ελληνικό Κράτος για να αναγνωρισθούν αρμοδίως, τότε τα δάση και οι λιβαδικές εκτάσεις ανήκουν αυτοδικαίως στο κράτος, όμως δεν προβάλλεται κανένα στοιχείο ότι ετηρήθη η διαδικασία αυτή. Περαιτέρω κατά το Οθωμανικό Δίκαιο, ένα «ταπίο», δεν συνιστά τίτλο κυριότητος αλλά τίτλο ‘τεσσαρούφ’ (διηνεκούς εξουσιάσεως και όχι κυριότητος) και παραχωρών μπορεί να είναι μόνο ο Σουλτάνος. Το συγκεκριμένο ‘ταπίο’ του 1783, έτσι όπως κάποια στοιχεία του παρουσιάσθηκαν στον τύπο: α) εξ ορισμού (ως ‘ταπίο’) δεν δίνει κυριότητα, β) δεν εμφανίζει ως παραχωρούντα τον Σουλτάνο αλλά κάποιους ‘χωρικούς’, γ) δεν αναφέρει εμβαδόν της εκτάσεως, δ) τα αναφερόμενα όρια φαίνονται ασαφή και ανεπίδεκτα τοπικής εφαρμογής. Εξ άλλου κανένα στοιχείο δεν συνδέει εκείνη την έκταση του ταπίου με τη σημερινή επίδικη έκταση».

 

Ιπτάμενα δελφίνια στη Ν.Δ.

Είναι πολύ εύκολο και ίσως φτηνό να πει κάποιος ότι επειδή ένας από τους βασικούς αγοραστές-επενδυτές της έκτασης που πούλησε η Μητρόπολη Δημητριάδος, είναι αδελφός της νύφης της Ντόρας Μπακογιάννη, ο κ. Μίλτος Καμπουρίδης, αυτό σημαίνει αναγκαστικά σκάνδαλο. Απλά ανάγεται σίγουρα στα περί «ηθικού και νόμιμου». Η ατέλειωτη όμως σειρά των συμπτώσεων με την αμφισβητούμενης νομιμότητας πώληση των Νηών, την ανάληψη της προεδρίας των Μεσογειακών Αγώνων από τον κ. Κούβελο, την επιλογή του Βόλου για τη διεξαγωγή τους, την τεράστια αξία που απέκτησε αυτομάτως αυτή η επένδυση κλπ., ακόμα και τον πλέον αφελή τον βάζει σε σκέψεις. Ξεχνώντας όμως αυτή τη συγγένεια μπορούμε να δούμε αντικειμενικά την πορεία άλλης μιας εταιρείας, της Dolphing (DCI) και των μεταλλάξεών της, που από το πουθενά βρέθηκε να δηλώνει σήμερα ότι το ενεργητικό της είναι πολύ πάνω από 2,5 δις ευρώ και μάλιστα όταν βασικοί μέτοχοι είναι επενδυτές τύπου Morgan Stanley, Henderson (μια από τις αμφιλεγόμενες εταιρείες της Minoan στο Τοπλού) κ.α.

– Το τελευταίο διάστημα ο κ. Μ. Καμπουρίδης εμφανίζεται να αγοράζει με μεγάλα ποσά μεγάλα πακέτα μετοχών της δικής του -ουσιαστικά- εταιρείας. Ο ίδιος μάλιστα εξήγγειλε ένα δίμηνο επενδυτικό πρόγραμμα από 4/5 έως 4/7 του 2009, ανακοινώνοντας ότι «για ένα μικρό χρονικό διάστημα η DCI θα επιτρέπει σε μετόχους να ανταλλάσσουν τις μετοχές τους στην εταιρεία με γη, σπίτια και έκταση που πρόκειται να αξιοποιηθεί. Η προσφορά αυτή είναι μια μεγάλη ευκαιρία για δυναμικούς να αποκτήσουν περιουσία διπλάσιας αξίας από την αξία των μετοχών τους». Παρόμοια εξαγγελία είχε κάνει κάποτε και ο αλήστου μνήμης Μ. Τροχανάς στην Σητεία.

– Το 2004 δύο μέλη της εταιρείας του Τζ. Σόρος (Soros Real Estate Partners) οι Μίλτος Καμπουρίδης και Πέτρος Χαραλαμπίδης αποχώρησαν δημιουργώντας την Dolphin Capital Partners (DCP). Σύμφωνα με τους ίδιους, «πρόκειται για μια ανεξάρτητη ιδιωτική εταιρεία, ειδικευμένη σε επενδύσεις real estate στην Ν.Α. Ευρώπη, Καραϊβική και Λατινική Αμερική. Μια νέα και δυναμική ομάδα με πλούσιο επιστημονικό και ακαδημαϊκό υπόβαθρο». Από το 2005 η εταιρεία δηλώνει ότι διέθετε μετοχές αξίας 1 δις ευρώ, με βασικό της όχημα την εταιρεία διαχείρισης ιδιωτικών κεφαλαίων Dolphing Capital Investors (DCI), η οποία διοικείται όμως από την DCP. Η DCI επενδύει σε πλάνα μεγάλων τουριστικών έργων, ενώ από το 2006 το ενεργητικό της φτάνει τα 2,3 δις ευρώ. Τον Απρίλιο του 2007 εξαγόρασε μέσω μιας θυγατρικής εταιρείας με την επωνυμία Dolphin Capital Atlantis Ltd το 79% της κυπριακής εταιρείας Aristo Developers Ltd., ενώ σήμερα κατέχει πλέον το 100%.

– Μια πρόχειρη ματιά στον ιστότοπο της εταιρείας DCI που αγόρασε την Golfing Development και κατά συνέπεια τις εκτάσεις των 10 συμβολαίων με την Ι.Μ. Δημητριάδος θυμίζει άλλη μια από εκείνες τις off shore εταιρείες που πρωταγωνιστούν το τελευταίο διάστημα στην επικαιρότητα. Η εταιρεία με τον τίτλο Dolphin Capital Investors διαφημίζει ένα χαρτοφυλάκιο με μεγάλες επενδύσεις στην Ελλάδα, Κύπρο, Κροατία, Τουρκία, Παναμά και Δομινικανή Δημοκρατία. Τα περισσότερα «πλάνα» της βρίσκονται στο επίπεδο εξαγγελίας και σχεδιασμού. Μέτοχοι της εταιρείας είναι οι: Α. Παπαγεωργίου, Νίκολας Ρέη, Κεμ Ντούνα, Α. Αχιλλεούδης, Ρότζερ Λ. Σμιθ και φυσικά ο Μίλτος Καμπουρίδης. Η εταιρεία είναι εισηγμένη στο χρηματιστήριο της Δευτερεύουσας Αγοράς μεγάλου ρίσκου του Λονδίνου AIM (εκεί δηλαδή που μετέχει και η ‘περίφημη’ Minoan της Μονής Τοπλού). Στην αγορά αυτή μπορεί να μπει οποιαδήποτε εταιρεία χωρίς καμιά προϋπόθεση και όπως λένε αμερικάνοι οικονομολόγοι το χρηματιστήριο αυτό είναι το Καζίνο του Λονδίνου.

Πολλά είναι λοιπόν τα ερωτήματα που γεννούν όλες αυτές οι εταιρικές διαδρομές και είναι ανεξήγητο πόσο εύκολα στρώνονται οι δρόμοι γι’ αυτούς μακριά από τις κουραστικές γραφειοκρατίες. Όσον αφορά δε τις συμπτώσεις, τίποτα δεν θα μπορούσε να ειπωθεί αν όλα ήταν νόμιμα, αν οι αγορές είχαν γίνει στην ώρα τους, με τίτλους και καθαρά συμβόλαια, με πληρωμές και χωρίς εκκλησιαστικούς μεσάζοντες, με περιβαλλοντικές μελέτες κι όχι κόλπα των 999 κλινών. Oσο για το σκέλος του ηθικού ας τα βρει η κυρία Μπακογιάννη με τους συγγενείς της, μια και αυτοί φαίνεται να έχουν συνωστιστεί πολύ στην παραλία του Βόλου.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ

Ελένης Ηλιοπούλου
«Ο πολλαπλάσιαςµός των οπών»
(περιοδικό «Γαλέρα»)
Εκτενές και συγκροτημένο ρεπορτάζ για την υπόθεση των Νηων με ιδιαίτερη ανάλυση για το αποτυχημένο μοντέλο των θερέτρων γκολφ, το οποίο προωθείται τα τελευταία χρόνια με επιμονή από κυβερνητικούς παράγοντες.

Ματίνα Στέβη
«Golf και Αγιος ο Θεός»
(Free Sunday, 15/2/09)
Το ιδιοκτησιακό καθεστώς της περιοχής των Νηων και η εμπλοκή της κυρίας Μπακογιάννη στην υπόθεση. Στοιχεία για το χρονοδιάγραμμα των μεταβιβάσεων γης σε σχέση με την πορεία διεκδίκησης και τελικά ανάληψης των Μεσογειακών Αγώνων του 2013.

Επερωτήσεις στη Βουλή:
– Μιχάλης Παπαγιαννάκης (ΣΥΡΙΖΑ, 13/10/08)
– Σοφία Σακοράφα και άλλοι 17 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (15/10/18)
– Νίκος Γκατζής, Αχιλλέας Κανταρτζής και Αντώνης Σκυλλάκος (ΚΚΕ, 4/11/08)
– Ομιλίες στη Βουλή του προέδρου του ΛΑΟΣ Γιώργου Καρατζαφέρη, ο οποίος αναδεικνύει σε κάθε ευκαιρία πτυχές του ζητήματος, στο πλαίσιο πάντα της προσωπικής του αντιδικίας με την κυρία Μπακογιάννη.

ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ

Περιβαλλοντική Πρωτοβουλία Μαγνησίας
http://www.oikoen.gr
Η τοπική περιβαλλοντική ομάδα που αμφισβητεί τη σκοπιμότητα και τα αποτελέσματα του «φαραωνικού» σχεδιασμού για τους Μεσογειακούς Αγώνες.

Dolphin Capital Investors
http://www.dolphinci.com
Η ιστοσελίδα της εταιρείας των επενδυτών με λεπτομέρειες για τη διεθνή δραστηριότητά της και τα σχέδια για την Ελλάδα.