Σηκώνουν πανιά τα φορτηγά πλοία

Στόχος η μείωση στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου αλλά και η οικονομία στα πανάκριβα ορυκτά καύσιμα

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΥΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΟΥ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 08 Σεπτεμβρίου 2012

Αν ο παγκόσμιος στόλος φορτηγών πλοίων ήταν χώρα θα ήταν ο έκτος μεγαλύτερος ρυπαντής στον πλανήτη, αφού εκπέμπουν τόνους αερίων του θερμοκηπίου. Για να μειώσουν τις εκπομπές και να γλιτώσουν το κόστος των πανάκριβων ορυκτών καυσίμων, οι σχεδιαστές των φορτηγών πλοίων στρέφονται στην παλαιότερη πηγή ενέργειας: τον άνεμο.

Τα νέα πλοία παραμένουν ακόμα σχέδια στο χαρτί ή έχουν κατασκευαστεί κάποια πρωτότυπα σε δοκιμαστικό στάδιο. Την περασμένη άνοιξη, για παράδειγμα, το Πανεπιστήμιο του Τόκιο παρουσίασε σε μια μεγάλη έκθεση το μοντέλο του Wind Challenger, ενός πλοίου με εννέα κατάρτια, ύψους 50 μέτρων, με πέντε άκαμπτα πανιά από αλουμίνιο και πλαστικό ενισχυμένο με ίνες. Τα πανιά είναι σχεδιασμένα ώστε να μπαίνει το ένα μέσα στο άλλο σε περίπτωση κακοκαιρίας ή όταν το πλοίο βρίσκεται σε λιμάνι.

Στη Βόρεια Ιρλανδία μια άλλη εταιρεία, η B9 Shipping, σχεδίασε ένα πλοίο μήκους 100 μέτρων, που μπορεί να μεταφέρει 3.000 τόνους εμπορευμάτων. Διαθέτει τρία κατάρτια ύψους 55 μέτρων, όσο ένα κτίριο 14 ορόφων.

Το πλοίο κινείται με συνδυασμό αιολικής ενέργειας και της Ρολς Ρόις μηχανής, που καίει βιοκαύσιμα. Το μοντέλο του δοκιμάστηκε τον περασμένο μήνα στο Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον στην Αγγλία, όπως αναφέρουν οι «New York Times». «Το τεστ πήγε πολύ καλά. Οι ειδικοί υπολόγισαν αν συμφέρει οικονομικά η χρήση του σε ορισμένα εμπορικά δρομολόγια», λέει η Νταϊάν Γκίλμπιν, ιδρύτρια και διευθύντρια της εταιρείας. Το επόμενο βήμα είναι να βρει τα χρήματα που απαιτούνται για την κατασκευή του πλοίου, η οποία θα κοστίσει 45 εκατ. δολάρια και θα απαιτηθούν τρία χρόνια.

Αρκετοί παράγοντες οδηγούν προς τα εκεί τις προσπάθειες των κατασκευαστών: το ανερχόμενο κόστος των ορυκτών καυσίμων που έχει αυξηθεί κατά 600% την τελευταία 10ετία, αλλά και νέες νομοθεσίες, όπως αυτή στη Βόρεια Αμερική, όπου πλέον τα πλοία πρέπει να καίνε πετρέλαιο με χαμηλή περιεκτικότητα σε θείο, το οποίο κοστίζει 60% περισσότερο από τα καύσιμα που συνήθως χρησιμοποιούν τα φορτηγά πλοία.