Η ελπίδα ταξιδεύει στο Ντέρμπαν

Στον κλοιό της οικονομικής κρίσης επιβραδύνονται οι προσπάθειες χάραξης κοινής στρατηγικής για τις κλιματικές αλλαγές.

Η Διάσκεψη των Μερών για τη σωτηρία του πλανήτη ξεκίνησε το 1995, με αντικείμενο αιχμής τη σταδιακή μείωση των ρύπων που συντελούν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Τα συμφέροντα των ανεπτυγμένων και των αναπτυσσόμενων χωρών διασταυρώνονται μέσα στο παγκόσμιο σκηνικό της κρίσης των αγορών, η οποία εντείνει την απροθυμία για πράσινες πρωτοβουλίες και τοποθετεί σε δεύτερη μοίρα την κλιματική αποσταθεροποίηση.

Η θερμοκρασία του πλανήτη έχει αυξηθεί κατά 0,8 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα. Μπορεί το νούμερο να φαντάζει μικρό αλλά οι κλιματικές επιπτώσεις είναι ήδη σημαντικές. Οι επιστήμονες και τα περισσότερα κράτη-μέλη του ΟΗΕ έχουν δεχτεί πως το στοίχημα δεν είναι ο μηδενισμός της κλιματικής αλλαγής. Αυτό, πλέον, είναι αδύνατο. Το μείζον είναι η αποφυγή των χειρότερων επιπτώσεων του φαινομένου. Για να το πετύχουμε αυτό, σύμφωνα με ατράνταχτα επιστημονικά δεδομένα, πρέπει η θερμοκρασία να μην αυξηθεί πάνω από 1,5 έως 2 βαθμούς.

Για τον περιορισμό των εκπομπών αερίων, το Πρωτόκολλο του Κιότο, που λήγει τον Δεκέμβριο του 2012, αποτελεί κομβικό σημείο. Μετά τη λήξη του οι χώρες πρέπει να δεσμευτούν εξαρχής. Σύμφωνα με το Πρωτόκολλο, τα ανεπτυγμένα κράτη ήταν υποχρεωμένα να μειώσουν τις εκπομπές κατά 5,2% από το 2008-2012 (πρώτη περίοδος δεσμεύσεων) σε σύγκριση με τις εκπομπές αερίων του 1990. Για τον σκοπό αυτό επιβλήθηκαν μειώσεις και περιορισμοί σε κάθε κράτος ξεχωριστά.

Τι πρέπει να ισχύσει στην μετά Κιότο περίοδο; Οι παγκόσμιες εκπομπές αερίων θερμοκηπίου πρέπει να μειωθούν κατά τουλάχιστον 80% έως το 2050, σε σχέση με τα επίπεδα του έτους βάσης (1990). Μεσοπρόθεσμα, οι ανεπτυγμένες χώρες πρέπει να προβούν σε μείωση των εκπομπών τους κατά 40% έως το 2020.

Φέτος, στο Κανκούν, στο παρά πέντε, οι κυβερνήσεις σημείωσαν κάποια πρόοδο, καταλήγοντας στο θετικό συμπέρασμα πως οι χώρες που μετέχουν στο Κιότο πρέπει να μειώσουν τις εκπομπές τους κατά 25-40% έως το 2020. Κατέληξαν, επίσης, ότι χρειάζονται μεγαλύτερες προσπάθειες για να διασφαλιστεί πως η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας δεν θα ξεπεράσει τους 2 βαθμούς C. Βέβαια, δεν κατέστη δυνατό να συμφωνηθεί η επέκταση του Πρωτοκόλλου του Κιότο, μπήκαν όμως οι βάσεις να συζητηθεί κάτι τέτοιο στο Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής του χρόνου. Η αδιάλλακτη στάση της Ιαπωνίας και της Ρωσίας παραμένει το μεγάλο αγκάθι, παρά την πίεση της κοινής γνώμης.

ΡΟΥΛΑ ΠΑΠΠΑ – ΣΟΥΛΟΥΝΙΑ

^{_{Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011}}