Έβλεπα εγώ τον Γιωργάκη προεκλογικά. Το έλεγε και το έλεγε. Όλο για πράσινη ανάπτυξη έλεγε. Κι αφού όπου ακούς πολλά καλάθια να κρατάς μικρό καλάθι, το έλεγα κι εγώ ότι τη δοκιμασμένη συνταγή θα ακολουθήσει, πού θα πάει; Το ΄ξερα εγώ.
Και το διαπίστωσα προχτές, που ήρθε το μπιλιέτο με τα τέλη κυκλοφορίας. Το ΄ξερα εγώ.
Εδώ και χρόνια άπασα η ευρωπαϊκή πολιτική το έχει πιάσει το νόημα. Τα προβλήματα του περιβάλλοντος είναι μια εξαίρετη σπέκουλα στο βωμό του χρήματος. Με αφορμή το οικολογικό πρόβλημα, περνάει μια “πράσινη οικονομία” δια της οποίας το φορομπήξιμο θα μπορέσει να συνεχιστεί βρίσκοντας το νέο δρόμο. Το συμβατικό φορομπήξιμο έχει φτάσει στα όριά του, ιδού η πράσινη ευκαιρία. Θέλετε καλύτερο περιβάλλον; Ωραία, αυτό θα κοστίσει περισσότερο, άρα πρέπει να πληρώσετε περισσότερο. Πάρτε για παράδειγμα ένα αυτοκίνητο που είναι πιο “οικολογικό”, αυτό όμως θα είναι ακριβότερο. Με αυτή την οικολογίζουσα διπλωματία κοκορεύονται περί “πράσινης ανάπτυξης”, έτσι την εννοούν.
Εννοείται ότι κλασική μέθοδος της προπαγάνδας είναι η μισή αλήθεια. Η οικονομία θα μπορούσε να βρει ισορροπίες εάν αφήνονταν ελεύθερη. Όμως δεν είναι ελεύθερη (μόνο κατ΄ όνομα) αλλά ελεγχόμενη και κατευθυνόμενη, σαν κάποιο χεράκι πάντα να τσιμπάει τη ζυγαριά προς τη μία κατεύθυνση (πάντα προς την ίδια κατεύθυνση, πώς στο καλό “τυχαίνει” αυτό;). Και πάντα ο πολίτης πληρώνει βάσει της παλιάς καλής συνταγής “καπιταλισμός στα κέρδη, σοσιαλισμός στη ζημιά”. Ένας σοσιαλιστής σαν το Γιωργάκη θα το ξεχνούσε αυτό;
Αύξηση λοιπόν φουλ στα παλιά αυτοκίνητα στα τέλη κυκλοφορίας. Γιατί αυτά λέει ρυπαίνουν περισσότερο. Αυτό το άρθρο δεν το διάβασαν. Όμως το διαβάσαμε εμείς. Και ξέρουμε, ότι το οικολογικό κόστος ενός αυτοκινήτου λόγω της χρήσης του είναι ελάχιστο μπροστά στο οικολογικό κόστος λόγω της κατασκευής του. Άσε που και στο επίπεδο της χρήσης εάν ήθελαν να κάνουν κάτι, θα έπρεπε να φορολογηθεί η χρήση και όχι η κατοχή. Εγώ χρησιμοποιώ ελάχιστα το αυτοκινητό μου. Γιατί λοιπόν να φορολογούμαι με τον ίδιο τρόπο με αυτόν που το χρησιμοποιεί πολύ; Αλλά βέβαια, αυτοί χρήση θέλουν: όσο περισσότερο ένα αυτοκίνητο χρησιμοποιείται τόσο χρήμα φέρνει – φθορά καύσιμα λάστιχα συντήρηση ανταλλακτικά ασφάλειες ατυχήματα φόροι κλπ. κλπ. κλπ. Η καταστροφή των πόλεων και του περιβάλλοντος, ρύπανση, ατυχήματα… αυτά παράπλευρες απώλειες…
Είναι λοιπόν πολύ απλό. Εάν είχαμε όλοι παλιά αυτοκίνητα το συνολικό κόστος στο περιβάλλον θα ήταν λιγότερο από ότι εάν είχαμε καινούργια. Το παλιό αυτοκίνητο έχει αποδειχτεί ότι είναι γερό, και θα κρατήσει περισσότερα χρόνια. Η αυτοκινητοβιομηχανία ξέρει τι κάνει. Τα καινούργια αυτοκίνητα τα κάνουν ψεύτικα για να χαλάνε γρήγορα. Έτσι ο χρήστης αναγκάζεται να αγοράζει συνεχώς. Αυτό φυσικά ισχύει για όλα τα βιομηχανικά προϊόντα πια, όσο πάνε τα κάνουν και πιο ψεύτικα. Αγόραζε κορόιδο καταναλωτή…
Ο στόχος τους είναι να ξεφορτωθούμε τα παλιά μας αυτοκίνητα. Μια νέα επίθεση στην τσέπη μας με οικολογικό πρόσχημα!