Επιμενετε στο εμφιαλωμενο νερο;
Πηγη: “Η αλλη οψις” , Medgreece feed, Καθημερινη 25/3/2006
Σε έναν κόσμο όπου βασιλεύει ο υπερκαταναλωτισμός, η υπερβολή και το πλαστικο, είναι απόλυτα φυσικό, να δημιουργούνται πλαστικες ανάγκες.
Η πιο συνηθισμένη σήμερα παγκοσμίως είναι το γνωστό και μη εξαιρετέο εμφιαλωμένο νερό!
Ας προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε μερικά κρίσιμα ερωτήματα που έρχονται στο μυαλό.
Ερώτημα πρώτο: Eίναι το εμφιαλωμένο νερό πιο υγιεινό από το νερό της βρύσης;
Σε ορισμένες περιπτώσεις, ναι, δεδομένου ότι 1,1 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό. Σύμφωνα ωστόσο με το Iνστιτούτο Πολιτικής για τη Γη, το 40% του εμφιαλωμένου νερού δεν είναι τίποτε άλλο από νερό της βρύσης! Πολύ συχνά, η μόνη διαφορά με το τρεχούμενο νερό είναι η προσθήκη μεταλλικών αλάτων, που δεν έχουν αξιοσημείωτα οφέλη για την υγεία και σε μεγάλες ποσότητες είναι επιβλαβή. Στην Ελλάδα υπαρχει ένα προσεγμένο δίκτυο ύδρευσης το οποίο εν γενει πραγματοποιεί συνέχεια ελέγχους για την ποιότητα του νερού που παρέχει. Σε γενικές γραμμές το νερό των δικτυων στην Ελλάδα είναι πόσιμο και καθαρότατο. Το εμφιαλωμενο ειναι στην καλυτερη περιπτωση ιδιας ποιοτητας, μονο που καταναλωνεται μακρυα απο την πηγη του και εχει υποστει επεξεργασια και ταλαιπωρια. Δεν είναι βεβαια ανθυγιεινό. Αλλά από τη στιγμή που θα φύγει από τη συσκευάστρια εταιρεία κανείς δεν ξέρει σε τι συνθήκες φυλάσσεται. Το νερο της βρύσης απο την άλλη, βρίσκεται πάντα υπό πίεση 3 – 5 ατμοσφαιρων και περιεχει διαλυμενο φυσικο οξυγονο, ειναι δηλαδη ζωντανο. Υπο τετοιες συνθηκες ειναι αυτοματα και προφυλαγμένο απο παθογόνους μικροοργανισμους. Το εμφιαλωμενο ειναι στασιμο νερο που χρειαζεται επεξεργασια και ειδικες συνθηκες για να μην σαπισει.
Ερώτημα δεύτερο: Ειναι φθηνοτερο το εμφιαλωμενο νερο;
Απαντηση: Πληρωνουμε 1.700 φορες ακριβοτερο για ένα προϊόν που υπαρχει αφθονο στο σπιτι και στη φυση…. Εχει φθασει το 1 λίτρο εμφιαλωμένο νερό να κοστίζει όσο και ένα λίτρο βενζίνης. Ακρίβυνε το νερό; Όχι βέβαια! Είπαμε το νερό είναι πολύτιμο αλλά όχι από πλευράς τιμής. Είναι πολύτιμο για τη ζωή. Το νερό βρύσης κοστίζει μόνο 0.60€ το 1 κυβικό μέτρο δηλαδή τα 1000 λίτρα.
Το εμφιαλωμένο κοστιζει 1€ το ενα λίτρο δηλαδη 100.000€ το ένα κυβικο μετρο!
Ερωτημα τριτο: Ποσο βλαπτει το περιβαλλον το εμφιαλωμενο νερο;
- Κάθε μπουκάλι νερό για να κατασκευαστεί (το πλαστικό τμήμα του) χρησιμοποιεί 0,6 λιτρα πετρέλαιο. Αναλογιστείτε ότι μόνο η Αμερική καταναλώνει 26.000.000.000 λίτρα εμφιαλωμένο νερό. Αυτό για να συσκευαστεί χρειάζεται 17.000.000 λίτρα πετρέλαιο. Όχι και λίγα ε;
- Για να μεταφερθεί το μπουκάλι στον τελικό καταναλωτή (μέσω πλοίων, φορτηγών κτλ.) καταναλώνει πάλι πετρέλαιο. Όταν ο τελικός καταναλωτής πιει το νεράκι του, το μπουκαλάκι καταλήγει στα σκουπίδια και όχι στην ανακλύκλωση (κατά πάσα πιθανότητα).
- Αν δεν πεταχτεί στα σκουπίδια, θα πεταχτεί (από τους ασυνείδητους) στο περιβάλλον, μολύνοντάς το τουλάχιστον για πάνω από 300-400 χρόνια (τόσο κάνει για να λιώσει ένα μπουκαλάκι νερό).
- Αν πάει στα σκουπίδια και θαφτεί σε χωματερή υπολογίστε τουλάχιστον 1000 χρόνια για να λιώσει.
- Αν πάει στα σκουπίδια και καταλήξει να αποτεφρωθεί, τότε το υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένο (PET) εκλύει χλωρίνη σε αέριο και βαρέα μέταλλα τα οποία είναι άκρως τοξικά.
- Αν καταλήξει στην ανακύκλωση, σε πολλές χώρες δεν ανακυκλώνεται εκεί, αλλά μεταφέρεται σε άλλες χώρες για να διασπαστεί (επιπλέον πετρέλαιο για μεταφορά).
Ας προσεξουμε το φοβικο συνδρομο που μας τροφοδοτουν υποπτες επιστημονικες ανακοινωσεις. Το μαρκετινγκ σημερα ειναι επιστημονικο και διαθετει πολυ εξυπνους τροπους να μας παραπλανησει. Με σκοπο βεβαια το κερδος. Ας χρησιμοποιησουμε την κοινη λογικη. Δεν χρειαζονται ειδικες γνωσεις για να σκεφθουμε.
Απόψεις Πηγή: Medgreece.htm
Είναι γνωστό ότι καταναλώνονται ετησίως 154 δισεκατομμύρια λίτρα εμφιαλωμένο νερό. Το πιο πολύ νερό από αυτό καταναλώνεται σε περιοχές όπου το νερό βρύσης είναι πεντακάθαρο, πόσιμο, ελεγμένο και πιο υγιεινό! Οι χώρες του τρίτου κόσμου ή αυτές που δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό δεν καταναλώνουν εμφιαλωμένο… Διακρίνετε εδώ μια ανισορροπία;
Το εμφιαλωμένο νερό εκτός του ότι είναι “κονσέρβα” και κανείς δεν ξέρει αν αυτός που το πουλάει το έχει αφήσει κανένα δεκαήμερο στον ήλιο (όχι οι εταιρείες παρασκευής αλλά τα καταστήματα) πράγμα το οποίο είναι ότι χειρότερο, είναι πιο ακριβό (μας πουλάνε κάτι το οποίο αξίζει ελάχιστα … σε τιμή βενζίνης) αλλά το σημαντικότερο, είναι αντι-οικολογικό…
Το νερό είναι απαραίτητο για να ζήσουμε. Δεν χρειάζεται να είναι όμως εμφιαλωμένο. Το εμφιαλωμένο νερό δεν είναι είδος πρώτης ανάγκης. Είναι περιττό. Αναγκαίο είναι όταν είσαστε σε μια περιοχή όπου δεν υπάρχει τρεχούμενο νερό ή πόσιμο. Σε κάθε άλλη περίπτωση είναι σπατάλη και τελείως αντιοικολογική η κατανάλωσή του.
Στην Ελλάδα έχουμε ένα προσεγμένο δίκτυο ύδρευσης το οποίο πραγματοποιεί συνέχεια ελέγχους για την ποιότητα του νερού που παρέχει (εντάξει σε κάποιες περιοχές μπορεί να υπάρχει σοβαρό πρόβλημα, αλλά σε γενικές γραμμές το νερό στην Ελλάδα είναι πόσιμο και καθαρότατο).
Δεν λέω ότι το εμφιαλωμένο νερό είναι ανθυγιεινό. Αλλά από τη στιγμή που θα φύγει από τη συσκευάστρια εταιρεία κανείς δεν ξέρει σε τι συνθήκες φυλάσσεται . Και επιπλέον είναι τελείως χαζό να δίνουμε όταν δεν συντρέχει συγκεκριμένος λόγος 1700 φορές περισσότερο για ένα προϊόν που έχει ο καθένας σε αφθονία σπίτι του….
Ενημερωση για το Επιτραπέζιο νερο
Πηγη: vita.gr
Καταρχήν, οφείλουμε να διαβάσουμε στην ετικέτα το είδος του εμφιαλωμένου νερού που πίνουμε, μιας και δεν είναι όλα ίδια.
Υπάρχουν τρεις κατηγορίες, αναγνωρισμένες από την Ευρωπαϊκή Ένωση:
- το επιτραπέζιο,
- το φυσικό μεταλλικό νερό
- το νερό πηγής.
Στην ετικέτα δεν επιτρέπεται να αναφέρεται οποιοσδήποτε άλλος χαρακτηρισμός του νερού (π.χ. θεραπευτικό, ιαματικό, φυσικό νερό, μεταλλικό νερό ή φυσικό μεταλλικό νερό πηγής). Ποια είναι, όμως, σύμφωνα με τη νομοθεσία,τα χαρακτηριστικά του νερού των παραπάνω τριών κατηγοριών;
Επιτραπέζιο νερό. Επιτρέπεται να είναι οποιασδήποτε προέλευσης (π.χ. από γεώτρηση, από λίμνη, από ποτάμι, ακόμη και αφαλατωμένο νερό θάλασσας). Στο επιτραπέζιο νερό επιτρέπεται να γίνει οποιαδήποτε διαδικασία απολύμανσης κρίνεται απαραίτητη, προκειμένου η σύστασή του να είναι σύμφωνη με την κοινοτική οδηγία (98/83) για το πόσιμο νερό. Και ποιο είναι το πόσιμο; Είναι αυτό που προορίζεται για ανθρώπινη κατανάλωση και πρέπει να είναι αβλαβές, άοσμο, άχρωμο, δροσερό, με ευχάριστη γεύση, ενώ τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά πρέπει να κυμαίνονται μεταξύ ορισμένων αποδεκτών ορίων που ορίζονται από τις αντίστοιχες κοινοτικές οδηγίες. Συνήθως τα επιτραπέζια νερά υφίστανται τη διαδικασία της μικροδιήθησης και του οζονισμού (απολύμανση με όζον). Πρακτικά, η σύσταση του επιτραπέζιου νερού και του νερού της βρύσης είναι ίδια. Με απλά λόγια, πρόκειται για νερά με τα ίδια ποιοτικά χαρακτηριστικά, με τη διαφορά ότι το επιτραπέζιο νερό είναι εμφιαλωμένο, ενώ της βρύσης τρεχούμενο.
Φυσικό μεταλλικό νερό. Πρόκειται για το νερό που είναι μικροβιολογικά κατάλληλο προς πόση, έχει υποχρεωτικά υπόγεια προέλευση και αντλείται από μία ή περισσότερες φυσικές πηγές ή τεχνητές εξόδους μιας πηγής. Διακρίνεται από το κοινό πόσιμο νερό από:
α. τη φυσιολογική του σύσταση, αφού περιέχει περισσότερα ανόργανα άλατα, ιχνοστοιχεία ή άλλα συστατικά (π.χ., είναι πλούσιο σε μαγνήσιο, φτωχό σε νάτριο, φθοριούχο), και
β. από την αρχική του κατάσταση που διατηρείται άθικτη λόγω της υπόγειας προέλευσής του. Στα φυσικά μεταλλικά νερά δεν επιτρέπεται καμία επεξεργασία απολύμανσης που έχει ως αποτέλεσμα τη μεταβολή του μικροβιακού φορτίου.
Νερό πηγής. Για να κατανοήσουμε τι σημαίνει «νερό πηγής», πρέπει να… βγάλουμε από το μυαλό μας την εικόνα της πηγής και να το σκεφτούμε ως μια ενδιάμεση κατηγορία ανάμεσα στο επιτραπέζιο και το φυσικό μεταλλικό νερό. Το νερό πηγής μοιάζει με το φυσικό μεταλλικό νερό ως προς το ότι έχει οπωσδήποτε υπόγεια προέλευση, σταθερή σύσταση, δεν υφίσταται καμιά διαδικασία απολύμανσης και εμφιαλώνεται πάντα στην πηγή προέλευσής του. Διαφέρει, όμως, από το φυσικό μεταλλικό νερό ως προς το ότι οι φυσικοχημικές παράμετροί του (η σύστασή του) δεν ακολουθούν αυτές του φυσικού μεταλλικού νερού, αλλά του επιτραπέζιου, δηλαδή του κοινού πόσιμου νερού. Με άλλα λόγια, το νερό πηγής δεν είναι πλούσιο σε κάποιο μεταλλικό στοιχείο (π.χ. μαγνήσιο, ασβέστιο) ούτως ώστε να χαρακτηριστεί μαγνησιούχο, ασβεστούχο κλπ. Πάντως, το πιθανότερο είναι να δούμε το χαρακτηρισμό «νερό πηγής» σε κάποιο εισαγόμενο νερό, δεδομένου ότι τα ελληνικά εμφιαλωμένα νερά ανήκουν είτε στα φυσικά μεταλλικά είτε στα επιτραπέζια.
Υποχρεωτικές αναγραφόμενες ενδείξεις επί της συσκευασίας
“Πηγή“: Vikos
Κάθε εμφιαλωμένο νερό υποχρεωτικά πρέπει να αναγράφει την ένδειξη της κατηγορίας στην οποία ανήκει. Ως ‘ενδείξεις’ εννοούνται και οι εικόνες ή τα σύμβολα που υπάρχουν στην ετικέτα ή στο περιλαίμιο του μπουκαλιού, το εμπορικό σήμα της συσκευασίας τροφίμων, στα οποία σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Ένωση συμπεριλαμβάνονται και τα εμφιαλωμένα νερά.
Τα εμφιαλωμένα νερά πρέπει υποχρεωτικά να αναγράφουν τις εξής ενδείξεις στη συσκευασία τους:
1. Ονομασία πώλησης του προϊόντος.
2. Ονομασία πηγής υδροληψίας.
3. Τόπος εκμετάλλευσης της πηγής.
4. Χημική ανάλυση της σύνθεσης.
5. Κατεργασίες που ενδεχομένως πραγματοποιούνται κατά τη διαδικασία εμφιάλωσης.
6. Ποσότητα περιεχομένου (όγκος).
7. Χρονολογία ελάχιστης διαθεσιμότητας (μέρα/μήνας/έτος).
8. Παρτίδα παραγωγής.
9. Συνθήκες συντήρησης και χρήσης του προϊόντος.
10. Όνομα ή εμπορική επωνυμία παρασκευαστή.
Ενδείξεις που απαγορεύεται να αναγράφονται επί της συσκευασίας:
- Όσες αποδίδουν στο νερό θεραπευτικές ιδιότητες.
- Φράσεις σχετικές με την επίδραση του νερού στις λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού, όπως ‘Ενισχύει την πέψη’ ή ‘Βοηθά στο αδυνάτισμα’.
- Εκφράσεις που υπαινίσσονται ένα χαρακτηριστικό που δεν υπάρχει, αποσκοπώντας στην παραπλάνηση του καταναλωτικού κοινού.